Hardloop evenementen
Bijna geen enkele hardloper begint direct aan een hardloop evenement. Je zorgt eerst dat je conditie opbouwt, je begint met kleine stukjes, dan langzaam wat verder, totdat je, voor je gevoel, klaar bent voor je eerste hardloop evenement. Dit is vaak een 5 kilometer run.
Maar dan, dan heb je de smaak te pakken….
Je sluit je aan bij een hardloop vereniging, of misschien heb je die 5 kilometer wel bereikt doordat je trainde bij een hardloop vereniging. Door de opbouwende trainingen, de afwisseling, de variatie, het trainen met elkaar, merk je al gauw dat je sterker wordt, je komt verder, of je gaat harder, misschien wel een combinatie van beiden.
Voor alle duidelijkheid, je loopt voor jezelf: jij bepaalt je eigen doel. Inderdaad wil de één sneller worden, de ander wil juist langere afstanden kunnen lopen, weer iemand anders vindt het belangrijk om zijn of haar conditie op peil te houden. Er zijn vele redenen om hard te lopen. En sommigen vinden het leuk om met hardloop evenementen mee te doen.
Zo hebben 1,5 week geleden een aantal IJsselrunners mee gerend met de Halve van Egmond. Twee van hen, Martijn Bak en Ruben Abdoelgafoer, hebben hierover een verslag ingestuurd.
Voor Ruben was het de eerst keer, voor Martijn de vierde. Het was verreweg de zwaarste tot nu toe, volgens Martijn. De omstandigheden waren dan ook echt pittig te noemen. Een straffe windkracht 7 tegen… over de hele lengte van het strand.
Martijn had, door zijn ervaring, nagedacht hoe te lopen, in de groep, beetje beschut, maar daardoor wel door het rulle zand, of juist uit de groep, tegen de vloedlijn, maar daardoor hard zand, maar vol in de wind. Het was lopen tegen een betonnen muur, zo omschreef Ruben het. Beiden kwamen hierdoor achter te liggen op hun doeltijd.
Na 8 kilometer konden ze het strand achter zich laten en gingen ze de duinen in. Ruben dacht dan wat tijd goed te kunnen maken, maar de duinen… omhoog en zachte ondergrond. Wel kregen ze een beetje wind in de rug, wat wel wat verademing gaf. Zelfs het zonnetje brak even door. Hierdoor zag de mooie omgeving er nog prachtiger uit en werd het ook een beetje genieten vond Ruben.
Door de wind en de duinen raakten de meesten hun ritme kwijt, ook had het veel energie gekost om tegen de wind op te boksen. Er kwamen wat snellere kilometers en weer wat langzamere. Je werd ingehaald en je haalde weer in.
Martijn kreeg het zwaar, bij de 17 kilometer was de batterij (en ook het reservepak) op. Maar hij gaf niet op, al had hij er wel even aan gedacht. Bij een drankpost een beetje water en hij ging het gevecht met zichzelf weer aan.
Op het strand en in de duinen zijn weinig supporters te zien, maar in Heiloo werd er voor een glimlach op Martijn zijn gezicht gezorgd (en hierdoor iets extra energie?): de supporters uit Heiloo hadden over het pad een spandoek opgehangen met de tekst “Welkom in de gemeente Heiloo” en letterlijk 10 meter (!) verderop ging een spandoek “Tot ziens in Heiloo”, de humor ligt niet, maar hangt boven de straat 🙂
Zowel Ruben als Martijn kijken naar deze editie van de Halve van Egmond terug als een zware, onvergetelijke, leerzame, maar toch vooral een erg mooie dag!
De organisatie was weer geweldig: een dorp van 4600 inwoners ontvangt 18.000 lopers, met daarbij ik weet niet hoeveel hulptroepen, vrijwilligers, etc. Petje af!
Martijn en Ruben dank voor jullie verslag, respect voor jullie en we zijn trots op jullie prestaties!
